Udział lekarzy weterynarii, przede wszystkim specjalistów z zakresu chorób świń, jest nie do przecenienia, jeżeli chodzi o ich wpływ na rozwój i opłacalność produkcji trzody chlewnej w naszym kraju. Zmieniająca się dynamicznie w Europie, w tym w Polsce, sytuacja w zakresie efektywności, a w ślad za tym konkurencyjności produkcji stała się m.in. przyczyną tego, że Polska z pozycji istotnego eksportera wieprzowiny i świń stała się w ostatnim okresie per saldo poważnym importerem tych produktów. Z drugiej strony Niemcy, które jeszcze 10 lat temu importowały około 30% konsumowanej tam wieprzowiny dzisiaj są jej eksporterem. Przyczyn tego niepokojącego, także dla polskich praktykujących lekarzy weterynarii, zjawiska jest wiele. Z pewnością jedną z wielu »

Udział lekarzy weterynarii, przede wszystkim specjalistów z zakresu chorób świń, jest nie do przecenienia, jeżeli chodzi o ich wpływ na rozwój i opłacalność produkcji trzody chlewnej w naszym kraju. Zmieniająca się dynamicznie w Europie, w tym w Polsce, sytuacja w zakresie efektywności, a w ślad za tym konkurencyjności produkcji stała się m.in. przyczyną tego, że Polska z pozycji istotnego eksportera wieprzowiny i świń stała się w ostatnim okresie per saldo poważnym importerem tych produktów. Z drugiej strony Niemcy, które jeszcze 10 lat temu importowały około 30% konsumowanej tam wieprzowiny dzisiaj są jej eksporterem. Przyczyn tego niepokojącego, także dla polskich praktykujących lekarzy weterynarii, zjawiska jest wiele. Z pewnością jedną z wielu jest nie nadążanie za konkurencją. Oznacza to między innymi nie wykorzystywanie – w odpowiednio szybkim czasie – nowych zdobyczy nauki i przemysłu. Wielu z nas nie chce uwierzyć, że są w Europie kraje, w których średnio odchowuje się 25 tuczników od lochy w roku. Są także chlewnie, w których wskaźnik wynosi 30. W Polsce parametr ten ciągle nie może przekroczyć 20.
Rolą nauki, oświaty, a także takich czasopism jak „Weterynaria w Terenie” jest konsekwentne upowszechnianie wiedzy, która jakkolwiek z trudem w końcu osiąga ostatniego w łańcuchu adresata i jest (bywa) przez niego w praktyce wykorzystywana. Wszyscy zauważamy, że wraz z intensyfikacją i mającą miejsce szczególnie w ostatnich latach komasacją produkcji rozwiązywanie problemów zdrowotnych i reprodukcyjnych w średnich i dużych stadach świń staje się zagadnieniem coraz bardziej złożonym.
Skuteczne i efektywne ekonomicznie kontrolowanie zakażeń wirusem PRRS, cirkowirusem świń (PCV2) lub też wirusem grypy; czy też – co ma miejsce najczęściej rozwiązywanie problemów związanych z infekcją stada wieloma patogenami równocześnie wymaga bardzo dużej wiedzy teoretycznej i doświadczenia terenowego. Potrzebne jest też właściwe zabezpieczenie laboratoryjne i kompetentny mający do nas zaufanie właściciel gospodarstwa. Nad tym wszystkim musimy nieprzerwanie pracować. Jako lekarze weterynarii powinniśmy to robić także dlatego by utrzymać swoje warsztaty pracy (chlewnie). Upadek każdej kolejnej chlewni jest praktycznie ubytkiem jeszcze jednego z naszych klientów, a tym samym utratą zarobków. Z tej prostej przyczyny należy dbać o to, by każdy nasz klient produkował w sposób jak najbardziej efektywny i opłacalny i co najważniejsze nie zbankrutował.
Dlatego, konieczne jest proponowanie mu sprawdzonych, dostępnych aktualnie najlepszych programów postępowania. Ważne jest by każda zainwestowana przez właściciela zwierząt złotówka zwróciła się mu z zyskiem. Jeżeli o to zadbamy będzie on chciał korzystać z naszych usług i będzie otwarty na nowe, proponowane mu rozwiązania, nie tylko w sferze tradycyjnie pojmowanej weterynarii, ale także w zakresie wpływającej w sposób istotny na zdrowie zwierząt organizacji produkcji, zarządzania, żywienia, etc.
Konferencja, z którą związany jest w pewnym stopniu niniejszy numer „Weterynarii w Terenie”, oraz samo czasopismo z pewnością służą zrozumieniu przedstawionej powyżej filozofii i uwidaczniają problemy i narzędzia, które powinny być brane pod uwagę przez praktykujących lekarzy weterynarii.

prof. dr hab. Zygmunt Pejsak «